Ik kreeg ineens een ‘herberg’ gevoel zoals ik dit had ervaren toen ik op weg was naar Santiago!
Het was inspirerend om onderweg ervaringen te kunnen delen met andere pelgrims.
De nieuwe gasten had ik onderweg al twee keer gezien. De eerste keer zagen we elkaar op enige afstand. Zij aten een broodje aan de Waal terwijl ik passeerde. Later troffen we elkaar opnieuw. Het routeboekje zorgde voor de verbinding en wij wisselden heel kort een aantal woorden uit.
En nu was het kennelijk het juiste moment om elkaar echt te ontmoeten. Leuk! Ik trof het ouder echtpaar, ook zij liepen de hele route.
Zij vertelden dat ze vlak voor de enorme bomenravage besloten om weer terug te keren. Hierdoor moesten zij heel lang omlopen. Ik zei:
‘geestig…deze optie heb ik totaal niet overwogen’
Gek genoeg was ik alleen maar bezig met de vraag hoe ik over die enorme bomenravage heen moest klauteren.
in beide gevallen moesten we vertragen
Onze gastvrouw gaf aan dat we die avond niet mee konden eten omdat zij ging bridgen. Zij tipte ons om te gaan eten in het dorpscafé. Tegelijk maakte ze briefjes waarop ze schreef: ‘een gratis drankje’. Dit kwam heel zorgzaam over en voelde zo welkom dat mijn ‘herberg’ gevoel bleef bestaan.
Die avond at ik samen met het echtpaar op het heerlijke zonnige terras van het dorpscafé. En al heel snel bleek dat we een gemeenschappelijke interesse hadden. Zij waren als pelgrim lopend naar Rome geweest en ik naar Santiago.
We spraken vol passie, onze ogen straalden en we deelden onze ervaringen! Ik vroeg hen:
‘wat is jullie belangrijkste inzicht geweest?’
Zij antwoordden:
‘loop met vertrouwen, het komt echt goed’
Ik herkende dit helemaal. Het klonk zo cliché, maar ook ik had dit zo vaak op een bijzondere wijze ervaren tijdens mijn eigen pelgrimstocht. Natuurlijk werd mijn vertrouwen ook steeds opnieuw op de proef gesteld, dat hoorde er ook bij.
Zij voegden hieraan toe:
‘je loopt niet alleen, je wordt geleid’
Ook dat herkende ik volledig, al kwam dit besef bij mij vaak pas achteraf.
We genoten van de heerlijke avond en gingen uiteindelijk als blije pelgrims slapen.
De volgende ochtend twijfelde ik heel erg wat ik moest doen.
Nieuwe wandelschoenen kopen in Nijmegen? Het was nooit verstandig om nieuwe wandelschoenen in te lopen tijdens een meerdaagse tocht.
Verder lopen op mijn oude wandelschoenen? Dat leek mij ook geen geweldige optie.
Doorgaan op slippers?
Of experimenteren op blote voeten?
Mijn mede pelgrims wensten mij alle goeds en veel sterkte, maar ook zij hadden zo hun twijfels. Mijn gastvrouw bood aan om mij naar het beginpunt van de route te brengen, super aardig.
Ik besloot mijn lot te omarmen en vertrok al slipperend zo’n twee kilometer naar het beginpunt van de route. Toen ik daar aankwam, zag ik in mijn routeboek dat de hele route naar Malden volledig door een bos- en heidegebied ging. Niet echt een fijn terrein om te slipperen.
Weinig keus, misschien moest ik dan toch maar beginnen op mijn wandelschoenen.
ik liet alles los
Toen ik zittend op een boomstam mijn slippers verwisselde voor mijn wandelschoenen, kwam er ineens een vrouw aangerend. Zij was aan het hardlopen. Ze zei:
‘ben je aan het trainen voor de Nijmeegse Vierdaagse?
Ik lachte en zei:
‘ohh nee, dat is niets voor mij’
Ik liet haar mijn routeboek zien en vertelde dat ik een pelgrimstocht aan het lopen was. Ze was heel erg nieuwsgierig en we belandden direct in een leuk gesprek. Ik gaf haar aan dat ik gisteren ineens problemen kreeg met mijn schoenen, wat enigszins raar was.
Zij was direct bezorgd en gaf haar telefoonnummer voor het geval ik ergens zou stranden die dag. Ik mocht haar op elk moment bellen. Tegelijk bood ze haar huis aan voor een overnachting. Wat ontzettend gastvrij! Ik bedankte haar voor haar waanzinnige aanbod. We namen afscheid.
Ik liep verder en genoot van de prachtige natuur.
plotseling ging mijn telefoon…
Helemaal vergeten om deze uit te zetten, ik wilde onderweg echt niet gebeld worden.
Nieuwsgierig als ik was, nam ik toch op. Het was de hardloopdame!
Zij maakte zich echt zorgen en vond dat ik zo niet verder kon lopen. Ze bood aan om mij naar de beste schoenmaker te brengen in Boxmeer. Ik was enorm verrast!
Even twijfelde ik omdat dit heel veel tijd zou kosten. Tegelijk bedacht ik me ook hoe bijzonder dit aanbod was! Dat ik juist op dit moment deze dame mocht ontmoeten.
alsof ze bewust op mijn pad werd gezet
Hoezo twijfelde ik nog?
het was toch de kunst om verrassingen toe te laten?
Ik liep terug, bedankte haar, nam haar geweldige aanbod aan en stapte in haar auto! Zij gaf op haar beurt aan dat ze dit heel erg normaal vond. Ik was het volledig met haar eens. Maar hier was nog wel een terrein te winnen. Ik dacht bij mezelf:
hoe mooi zou het zijn als dit de grondhouding is van elke burger?
Samen reden we over snelwegen en door dorpen en deelden al lachend direct bijzondere verhalen uit ons leven. Toen we aankwamen bij de schoenmaker, zei ze:
‘schoenmaker, ik heb deze dame zojuist van het wandelpad geplukt, zij moet direct geholpen worden’
Ik schoot in de lach omdat zij in het echte leven verpleegkundige was en ook nu als zodanig acteerde.
De schoenmaker stelde vast dat de problemen waren ontstaan door het verzolen van mijn schoenen. Hij wist ook heel snel waar ik dit had laten doen. De desbetreffende specialist had de stootrand iets hoger op mijn schoenen gezet, waardoor mijn schoenen kleiner waren geworden. Ongelooflijk balen.
Hij bood aan om mijn schoenen flink op te kloppen en in te spuiten zodat ik enigszins verlichting kon ervaren.
wauw…het leek mij heerlijk om als verlichte pelgrim verder te lopen
De schoenmaker bood dit gratis aan. Dankbaar en blij liep ik samen met mijn verpleegkundige de winkel weer uit.
Een uur later zette ze mij weer terug op het wandelpad. Ik bedankte haar nogmaals voor dit geweldige avontuur! Wat een bijzondere vrouw!
Vol vertrouwen liep ik verder over de prachtige Sint Jansberg, door een sprookjesbos heen en over de Mookerheide. Zowaar, het ging iets beter met mijn wandelschoenen, heel fijn!
Vlak na het Jachtslot Mookerheide liep ik de oprijlaan af en stak een drukke weg over.
ineens stond ik stil
ik werd overvallen door een enorme angst
Er gebeurde iets vlak voor mijn ogen. Binnen in mij gingen alle alarmbellen af…